بررسی کالبدشناسی در مورد ابعاد کلی اندام جفتگیری گاومیش نر بالغ در دو حالت قبل و بعد از نعوظ

هدف : مطالعه کالبدشناختی ابعاد اندام جفتگیری گاومیش نر بالغ در دو حالت قبل و بعد از نعوظ و مقایسه آنها، برای پیدا کردن زمینه ای در راستای اصلاح اختلالات این عضو. حیوانات سی نمونه اندام جفتگیری گاومیش نر بالغ. روش : اندام جفتگیری از بدن جدا و به سه بخش تقسیم شد. طول هر سه بخش اندازه گیری و جمع انها محاسبه گردید. اقطار هر سه بخش در وسط هر بخش توسط کولیس اندازه گیری شد. با تزریق سرم فیزیولوژی در کانالهای داخل اندام جفتگیری و ایجاد نعوظ تصنعی، همان اندازه گیری ها انجام و با حالت قبل مقایسه شد. همچنین اندازه گیری ابعاد گلانز و زایده پیشابراهی در هر دو حالت قبل و بعد از نعوظ انجام گرفت. نتایج : طول اندام جفتگیری در حالت غیر نعوظ 07/0+9/62 سانتیمتر و در حالت بعد از نعوظ 06/0+4/80 سانتیمتر اندازه گیری شد در بخش اول و سوم قطر پشتی - شکمی نسبت به قطر عرضی بیشتر می باشد. در حالت نعوظ اندازه قطرهای پشتی – شکمی در هر سه بخش کاهش یافت و فقط از نظر قطر عرضی کمی بیشتر شد. طول کلاتز برابر 5/0+38/2 سانتیمتر و عرض آن در پهنترین بخش 5/0+02/1 سانتیمتر اندازه گیری شد طول زایده پیشابراهی 5/0+42/1 سانتیمتر اندازه گیری گردید. نتیجه گیری : ابعاد گلانز در گاومیش نسبت به گاو ظریفتر و حالت قلابی شکل انتهای آن دیده نمی شود. همچنین زایده پیشابراهی از انتهای اندام جفتگیری تجاوز نمی کند. در حالت نعوظ به طور متوسط 5/17 سانتیمتر بر طول اندام جفتگیری افزوده می شود. بیشترین افزایش طول مربوط به بخش دوم می باشد. اندام جفتگیری بعد از نعوظ فقط از نظر قطر عرضی کمی بیشتر می شود. پس به خاطر سفتی اندام جفتگیری در دو حالت قبل و بعد از نعوظ و همچنین به علت عدم افزایش آنچنانی در قطر و طول آن، این اندام جفتگیری از نوع فیبر و الاستیک طبقه بندی گردید.